– nie brzmi ani zachęcająco, ani ekscytująco, ani nawet cool. Czy naprawdę uważność można uznać za najważniejszą umiejętność naszych czasów?
Wyobraź sobie, że pewnego dnia Twoje dziecko zauważa pianino. Podchodzi do niego. Pokazujesz mu jak gra. Jakie wydaje dźwięki. Dziecko z zainteresowaniem siada i zaczyna uczyć się dźwięków. Każdego dnia rano, kiedy wstaje pierwszą rzeczą jaką robi jest 15 minut gry na pianinie. Potem Twoje dziecko ćwiczy jeszcze kilka razy dziennie. Każdego dnia gra 2-3 godziny na pianinie. Późnym wieczorem zanim pójdzie spać, także siada do pianina i ćwiczy. Ty każesz mu już spać. Z jednej strony cieszy Cię pasja Twojego dziecka, a z drugiej strony… „no przecież jutro też jest dzień zdąży się jeszcze nagrać” myślisz sobie. Myślisz sobie, że może zostanie świetnym muzykiem, pianistą, kompozytorem? Cieszy Cię, że dziecko rozwija swoje zainteresowanie.
Zastanów się jakie będą efekty ćwiczenia przez Twoje dziecko czegokolwiek regularnie, każdego dnia przez 2,5 godziny?
Nieważne czy to pianino, francuski, piłka nożna czy szachy. Cokolwiek ćwiczysz doprowadzi Cię to w dłuższej perspektywie do ponadprzeciętnych efektów. To prosta zależność.
Wyobraź sobie teraz, że zamiast pokazać dziecku pianino dajesz mu do ręki smartfon. Po pewnym czasie Twoje dziecko rano się budzi się z nim, zasypia z nim, a w trakcie dnia odblokuje ekran telefonu komórkowego 100 razy. Skoro regularne powtarzanie i ćwiczenia prowadzą nas do ponadprzeciętnych wyników, to co takiego będzie ćwiczyć Twoje dziecko jeśli spędzi tyle czasu ze smartfonem?
2,5 godziny dziennie w regularnych odstępach czasu, to solidny trening i droga do osiągnięcia mistrzostwa… w dekoncentracji, braku skupienia, uczuciu rozbicia.
Badania naukowe nie pozostawiają żadnych wątpliwości.
Korzystanie z dobrodziejstw technologicznych naszych czasów prowadzi u dzieci nie tylko do zwiększonej dekoncentracji, ale także do uczucia niepokoju.
Jak brak koncentracji i uczucie niepokoju przełoży się na wyniki w nauce, budowanie relacji z rówieśnikami czy wreszcie życie rodzinne Twojego dziecka?
Prowadząc przez ostatnie lata zajęcia dla tysięcy dzieci, rozmawiając z rodzicami i nauczycielami jednoznacznie stwierdzamy, iż brak koncentracji i uważności to największy problem jaki wskazują zarówno Ci pierwsi jak i drudzy.
Kreatywność, empatia, umiejętność komunikacji – umiejętności jakie wskazujecie w odpowiedzi na pytanie o najważniejszą umiejętność naszych czasów są ogromnie ważne.
Ale, czy żeby:
- kreować – nie trzeba się najpierw skupić?
- komunikować się i słuchać – nie trzeba być uważnym?
- okazać empatię i wczuć się w pozycję drugiej osoby – nie trzeba nieco zwolnić i zacząć uważnie obserwować?
Czy uważność nie jest krokiem zero? Czy wszystko zaczyna się od uważności?
Jeśli chcemy pracować i robić to efektywnie znacznie lepsze rezultaty osiągniemy jeśli będziemy skupieni.
Czy zatem trening uważności i nauka koncentracji, ćwiczenie skupienia powinny być stałym elementem i obowiązkową częścią programu edukacji?
Jeśli na zajęciach w szkole któryś z nauczycieli mówił do Ciebie „skup się!”, ale nigdy nikt nie uczył Cię jak to robić – jak się skupiać, jak się koncentrować, jak być uważnym, to być może jest to największa luka w naszym systemie edukacji?
W obliczu tak powszechnego dostępu do smartfonów, tabletów i ilości czasu spędzanego w świecie wirtualnym trenowanie uważności jest według nas najważniejszą kompetencją do ćwiczenia wśród dzieci i młodzieży.
